Jak będzie kształtowała się białoruska polityka bezpieczeństwa?

W orędziu wygłoszonym 18 grudnia, w czasie OZL, Łukaszenka wiele uwagi poświęcił kwestiom bezpieczeństwa. Podkreślił, że głównym źródłem zagrożeń dla Białorusi jest NATO, a zwłaszcza jego europejscy członkowie. Z tego powodu w najbliższych latach Białoruś będzie pogłębiała sojusz wojskowy z Rosją. Jako przykład wspólnego wysiłku obu państw w ramach odstraszania i obrony Łukaszenka wskazał fakt, że 17 grudnia dyżur bojowy na Białorusi rozpoczęły rosyjskie systemy rakiet balistycznych średniego zasięgu Oriesznik. Podkreślił też, że w przypadku konieczności obrony terytorium Białorusi automatycznie nastąpi rozwinięcie rosyjskich jednostek wschodzących w skład Regionalnego Zgrupowania Wojsk, które wesprą siły białoruskie. Łukaszenka zapowiedział też utrzymanie poboru oraz wdrażanie wniosków z przebiegu działań zbrojnych na Ukrainie. Autorzy 5-letniego planu rozwoju państwa założyli też, że niezbędny do obrony będzie dalszy rozwój produkcji rakiet operacyjno-taktycznych (o zasięgu do 3 tys. km), wytwarzanie systemów obrony przeciwlotniczej i bezzałogowców oraz inwestycje w środki łączności i walki radioelektronicznej. Białoruskie władze planują także tworzenie centrów innowacji i laboratoriów zajmujących się opracowywaniem najnowszych wzorów uzbrojenia i sprzętu wojskowego Wszystko to ma przygotować państwo do funkcjonowania w czasie wojny.

Jakie będą priorytety gospodarcze Białorusi?

Wzorując się na czasach ZSRR, białoruskie władze nadal cyklicznie przegotowują 5-letnie plany rozwoju gospodarczego, a najważniejszym zadaniem niemal 1200 delegatów OZL (prezydent Białorusi, przedstawiciele władzy wykonawczej i sądowniczej, lokalnych rad deputowanych oraz instytucji tzw. społeczeństwa obywatelskiego) było przyjęcie takiego programu na okres do 2030 r. Jego priorytety zaprezentował premier Alaksandr Turczyn, który wskazał siedem głównych obszarów: narodowe bezpieczeństwo demograficzne, rozwój potencjału ludzkiego, przyjazne otoczenie dla życia, konkurencyjność, technologie i cyfryzacja, silne regiony, wzmocnienie zdolności obronnych oraz wykorzystanie potencjału turystycznego. Dla większości z nich zostały opracowane kluczowe wskaźniki, w tym średni wzrost PKB na poziomie 3% rocznie, zwiększenie liczby urodzeń, budowa obiektów sportowych (72) i ochrony zdrowia (83), szkół (27) i przedszkoli (20), a rozwój naukowy ma się przełożyć na udział gospodarki cyfrowej w PKB na poziomie 7,5%. Nacisk ma zostać położony także na rozbudowę infrastruktury transportowej i bazy przemysłowej, zwłaszcza w regionach. Ważną rolę w rozwoju państwa ma też odgrywać przemysł zbrojeniowy. Głównym celem władz jest poprawa jakości życia i wielowymiarowy wzrost bezpieczeństwa państwa. 

Jakie będą najważniejsze cele polityki zagranicznej Białorusi?

Z orędzia Łukaszenki oraz przebiegu obrad OZL można wywnioskować, że głównym celem białoruskich władz w polityce zagranicznej będzie, oprócz utrzymania ścisłego sojuszu z Rosją, przywrócenie relacji z USA i zdjęcie przez nie sankcji. Białoruskie władze liczą, że poprawa stosunków ze Stanami Zjednoczonymi wymusi też zmianę polityki UE i ustępstwa ze strony jej państw członkowskich. Jednocześnie nie oznacza to, że planują one korektę swojej dotychczasowej polityki, zwłaszcza wobec państw sąsiednich – Polski i Litwy. Tym samym można się spodziewać utrzymania wrogich aktywności hybrydowych wobec członków NATO i – podobnie jak w przypadku sfery bezpieczeństwa – prowadzenia działań zgodnych z celami Rosji. Z zapowiedzi jasno wynika też, że Białoruś nadal będzie się aktywnie angażowała w projekty integracyjne na obszarze byłego ZSRR (Euroazjatycka Unia Gospodarcza, Organizacja Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym). Jej celem będzie także rozwijanie kontaktów z państwami Afryki i Bliskiego Wschodu, co ma przede wszystkim zapewnić dodatkowe rynki zbytu dla białoruskich towarów, dotąd nieodnoszących spektakularnych sukcesów w tych państwach.